JEZUS na pustyni

JEZUS na pustyni

„Wtedy Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, 

aby był kuszony przez diabła „ [Mt 4, 1]

Nieraz nam się wydaje, że Jezus prowadził w Nazarecie życie sielskie, anielskie,

a potem przyszedł Duch Święty i grzecznie zaprosił Go na pustynię.

Tymczasem Duch wyprowadza Jezusa nagle.

Raczej wygania Go z miasteczka  na okropną pustynię,

po której chodzi diabeł  tam i z powrotem.

Jezus podziela los wszystkich ludzi.

Na pustyni widzimy kawałek raju,

- bo jest Bóg, jest Jezus,

- są aniołowie

- i zwierzęta dzikie,

które zapewne łasiły się do Jezusa jak do Adama i Ewy.

Jest tam też  szatan i owoc zakazany.

Różnica jednak jest ta, że Jezus nie odwraca się od Boga.

Czytając o Jezusie na pustyni, zwracamy zwykle uwagę  na to,

że był kuszony przez szatana.

Ale szatan nie mógł kusić Jezusa przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy.

Dzisiaj byłoby nam trudno oderwać się od ludzi na tak długo,

na czterdzieści dni i nocy.

Spróbujmy w Wielkim Poście oderwać się w ciągu dnia

chociaż na jedną godzinę, by być z Bogiem.

Jeśli to jest trudne, to chociaż na kwadrans.

Jeśli i to jest trudne , to chociaż na pięć minut.

Nieraz wymyślamy sobie różne umartwienia.

Prawdziwy udział w Wielkim Poście Jezusa i Jego wielkich  rekolekcjach

na pustyni to oderwanie się od ludzi do Boga,

by potem wrócić do ludzi z mądrością Boga w sercu.

Oderwać  się chociaż na kilka minut.

Gdziekolwiek się jest - czy w domu , czy w miejscu pracy.

Pobyć zupełnie sam na sam z Bogiem, zakosztować obcowania z Nim,

aby potem wrócić do ludzi innym , odmienionym ,

z sercem pełnym modlitwy.

Wydaje się nam nieraz, że jeżeli mamy trudne życie, idzie nam „jak z kamienia”, to diabeł nas w to wszystko wplątał, wpędził w tarapaty. 

Jeżeli wiedziemy życie spokojne, wygodne, mamy już samochód i 

wystawiamy sobie dom z ogródkiem,

to widocznie anioł  furtkę nam do raju otworzył.

Często na nas, ludzi (nieraz uspokojonych, zabezpieczonych,

z oszczędnościami w PKO) spada wojna, nieuleczalna choroba,

śmierć czy powikłana sprawa.

Czy umiemy się z tym pogodzić, że to co mamy trudnego i przykrego,

co nas boli, jest właśnie zesłane przez samego Boga i ma nas przeorać,

zmienić, uczynić mądrzejszymi, lepszymi, bardziej wytrzymałymi,

bardziej otwartymi na ludzi ?

                          **********************

                                  

                                               Opracowano na podstawie książeczki ;

        

                                                          „Kilka myśli na….”

                                                  Ks. Jan Twardowski 

 

Jerycho - Góra kuszenia