Liturgia
czternastej niedzieli zachęca do refleksji nad misją uczniów
Jezusa. Mistrz wybrał dwunastu, lecz "wyznaczył [też] innych
siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do
każdego miasta i miejscowości, dokąd sam zamierzał się udać".
Misja uczniów powtarza się w każdej epoce dziejów. Jak dziś
rozpoznać uczniów Pana Jezusa?
LECTIO -
CZYTAJ
Łk 10, 1-12
Jezus wyznaczył
jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch
przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść
zamierzał.
Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników
mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na
swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki.
Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i
nikogo w drodze nie pozdrawiajcie! Gdy do jakiego domu
wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi!
Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju,
wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym
samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje
robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do
domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie,
co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im:
Przybliżyło się do
was królestwo Boże.
Lecz jeśli do
jakiego miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego
ulice i powiedzcie: Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął
nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże
to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże.
Powiadam wam: Sodomie
lżej będzie w ów dzień niż temu miastu.
MEDITATIO -
ROZWAŻAJ
Przyjrzyjmy się
dziś uczniom, nadając im określenia wynikające z funkcji i zadań
wyznaczonych im (i nam) przez Chrystusa:
- „Należący do 72”. Bycie we wspólnocie nie jest rarytasem, jest koniecznością. Jeśli chcemy się rozwijać, wzrastać i formować, potrzebujemy innych wierzących, z którymi modlimy się, słuchamy Słowa i wspieramy w codziennych potrzebach. Siedemdziesiąt dwie osoby to wielkość wspólnoty, która może spełniać wszystkie powyższe funkcje bez niebezpieczeństwa anonimowości.
- „Idący po dwóch”. Owo „po dwóch” podkreśla nasze wzajemne relacje i przeczy samowystarczalności. Nikt nie jest samotną wyspą i nie może ręka powiedzieć oku: nie potrzebuję cię. Uzupełniamy się, wspieramy i modlimy jeden za drugiego. Jesteśmy posłani przez Kościół, nie jesteśmy indywidualistami.
- „Niosący uzdrowienie”. Byty tego świata niosą zdrowie – z filozoficznym zacięciem poucza nas Księga Mądrości. Zadanie niesienia zdrowego myślenia, zdrowego budowania relacji i zdrowego stylu życia jakby umknęło katolikom. Nasza modlitwa i wiara ma moc zmiany tego świata. Bóg nie chce chorób, dlatego też Kościół nieustannie i na wiele sposobów modli się o „powrót do zdrowia”, „pomyślną operację” i w końcu „o uzdrowienie”. Potrzebujemy coraz większej wiary, by wypełniać polecenia Mistrza.
- „Niosący pokój”. Pokój nie jest tylko brakiem wojny. Biblijny pokój to harmonia w każdej dziedzinie życia: równowaga wewnętrzna połączona z zewnętrznym zaspokojeniem podstawowych potrzeb i dostatkiem umożliwiającym realizację swych marzeń. Człowiek pokoju to człowiek „spełniony”, jak zwykliśmy to dziś określać. Osoba pełna pokoju wnosi go w środowisko, w którym się znalazła. Stanowi bożą odpowiedź na chore ambicje, niezdrową rywalizację i konsumpcyjną zachłanność.
- „Głoszący ewangelię”. Zadanie podstawowe, z którego zrobiliśmy zajęcie wyjątkowe. Przekaz dla wszystkich wierzących, zamieniony na hobby elity. Nakaz, by odważnie iść, skarłowaciały do tego, by obojętnie siedzieć. „Biada mi, gdybym nie głosił ewangelii” – podsumuje Jezusowy nakaz św. Paweł.
Pięć cech i
funkcji, którymi powinien odznaczać się uczeń Jezusa z Nazaretu.
Prawda, że są to wymogi dla tych, którzy podjęli już decyzję o
pójściu za Chrystusem i wiara stanowi istotny element ich
osobowości. Każdy z nas ma nieco inną drogę dochodzenia do pełni,
ale bez względu na jej długość i czasowe zakola, w końcu stanie
w gronie 72. Jeśli zatem zależy ci na postępie w wierze, a w
którejś z powyższych cech nie dorastasz, to najwyższy czas zadbać
o jej większe nasilenie.
ORATIO - MÓDL
SIĘ
Jezu przełamuj
we mnie indywidualizm. Spraw, by decyzja o wejściu do wspólnoty i
zaangażowaniu w niej stała się dla mnie siłą nośną w dalszym
rozwoju powołania. Niech wiara, którą we mnie pomnażasz, będzie
promieniejąca poprzez głoszenie i uzdrowienie. Ucz mnie Panie
szanować obdarowania moich sióstr i braci, bym współdziałał z
nimi w niesieniu dobrej nowiny o pokoju. Amen.
CONTEMPLATIO -
ŻYJ SŁOWEM
Wyznacz jedną z
pięciu ww. cech, która najsłabiej funkcjonuje w twojej
codzienności. Zadbaj w tym tygodniu o jej
szczególny rozwój.
ks.
Artur Sepioło
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz