czwartek, 8 sierpnia 2013

Lectio divina na XIX Niedzielę Zwykłą - 11.08.2013r



Gotuj się! Pan jest blisko!



Chrystus,  gdy  przyjdzie  powtórnie,  zastanie  mnie ….   No gdzie?    
Przy jakim zajęciu?



  




 LECTIO -  CZYTAJ 
                                                                                                         

 Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.



Jezus powiedział do swoich uczniów: 32 «Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo. 33 Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę! Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy. 34 Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze. 35 Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. 36 A wy bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. 37Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał.  38 Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie.  39 A to rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie przyjść ma złodziej, nie pozwoliłby włamać się do swego domu.  40 Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nic  domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie». 41 Wtedy Piotr zapytał: «Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich?». 42 Pan odpowiedział: «Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby rozdawał jej żywność we właściwej porze?  43 Szczęśliwy ten sługa, którego pan, powróciwszy, zastanie przy tej czynności. 44 Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. 45 Lecz jeśli sługa ów powie sobie w sercu: „Mój pan się ociąga z powrotem”, i zacznie bić sługi i służące, a przy tym jeść, pić i upijać się, 46 to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; surowo go ukarze i wyznaczy mu miejsce z niewiernymi. 47 Ów sługa, który poznał wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. 48 Ten zaś, który nie poznał jego woli, a uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele powierzono, tym więcej od niego żądać będą».
                                                                                                                              Łk 12, 32-48




Komentarz
Ewangelię dzisiejszą rozpoczyna jedna z piękniejszych wypowiedzi Jezusa (w.32-34) 
- zachęta, aby się nie bać …

Zaraz po otwierającej dzisiejszą lekcję zachęcie trafiamy na słowa:

w. 35
Biodra przepasane – luźne tuniki nosiło się w czasie wypoczynku czy jedzenia.  Biodra przepasuje się do pracy, posługiwania, w czasie czuwania czy w podróży. Izraelici mieli spożywać ucztę paschalną (Wj 12, 11) mając przepasane biodra, na stojąco i w pośpiechu. Podobnie jak żołnierze pełniący straż lub inni ludzie, którzy czuwali, gdy reszta spała, uczniowie Jezusa muszą być ubrani i gotowi do działania.    W taki sposób mają oczekiwać na przyjście Pana jakby byli w drodze. 
lampy zapalone  podtrzymywanie światła w lampach oznaczało trzymanie w pogotowiu zapasu oliwy oraz czuwanie, by można było z tych zapasów skorzystać.                                                                                                                        
 w. 36
ludzie oczekujący swego pana – oczekiwanie wiąże się z jednej strony z wypatrywaniem, nasłuchiwaniem, by wśród wielu odgłosów wyłowić ten, który zwiastuje  nadchodzącego pana,  z drugiej strony oczekiwanie wiąże się z konkretną pracą i sprawdzaniem czy wszystko, co zostało przez pana zlecone zostało wykonane.
który ma wrócić z wesela życie Jezusa było czasem wesela dla innych (por. Łk 5, 34),
aby mu natychmiast otworzyć
Tak uczynili Piotr i Andrzej:  Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim (Mt 4, 20), podobnie jak Jakub i Jan:  A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim (Mt 4, 22)
gdy przyjdzie i zapukaOto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną (Ap 3, 20).Jest to inna aluzja do Eucharystii, w czasie której dokonuje się  przyjście Pana. 


w. 37
szczęśliwi owi słudzy – błogosławieni  ubodzy, błogosławieni ci, którzy teraz głodują, teraz płaczą, którzy są prześladowani z powodu Syna Człowieczego.
czuwający – uczeń czuwa pośród nocy świata, gdyż wie, że w tej nocy przechodzi Pan, przepasze się – panowie nigdy nie usługiwali niewolnikom, to się nie zdarzało.  Taki obraz uraził zapewne ludzi zamożnych, lecz wspaniale zilustrował sposób, w jaki Jezus potraktuje na końcu tych, którzy pozostają Mu wierni.
posadzi ich przy stole,  obchodząc, będzie im usługiwał – pojęcie eucharystyczne wskazujące na odpoczynek, ucztę, komunię.

w. 38
Jezus nawiązuje tu do żydowskiego podziału nocy na trzy straże, w przeciwieństwie do rzymskiego podziału na straże nocne w Mk 13, 35. Najtrudniejsze jest czuwanie o trzeciej straży, nad ranem, gdy najłatwiej jest usnąć, zmęczony po całonocnym czuwaniu.

w. 39
Kto uzależnia swoje życie od tego, co posiada, doświadcza śmierci jako złodzieja, który wszystko kradnie. Kto natomiast oczekuje Pana, wie że nadejście owej śmierci  jest tak naprawdę oczekiwaną  godziną.


w. 40
stawajcie się gotowi - przygotowanym  się staje przez wierne wypełnianie powierzonego zadania przez Pana w nieustannym czuwaniu i oczekiwaniu na Jego przyjście.
godzina, której się nie domyślacie – słowa te nie są pułapką zastawioną na nas, nie są pogróżką  ani straszeniem.  Jezus – pełen delikatności i troski – ostrzega nas i uświadamia  nam , że  czas naszego życia nie zależy od nas. Że nie wiemy ile jest życia przed nami i nie my tym życiem dysponujemy.




        



 MEDITATIO -   ROZWAŻAJ


                                                                                                                                  

Pomyśl, na co najczęściej patrzysz, czemu uporczywie się przyglądasz, co zajmuje Twoje myśli. To, co najczęściej i najdłużej zatrzymuje twój wzrok odsłania, gdzie jest twoje serce, a więc, co jest twoim skarbem.

Często jesteśmy ludźmi bardzo interesownymi i pilnujemy swoich skarbów, nie pozwolimy, żeby ktoś nas uprzedził w interesie i potrafimy dobrze czuwać, żeby nasz interes dobrze się kręcił. Nie dośpisz, nie dojesz, nie odpoczniesz, nie pójdziesz na miłe spotkanie, zawsze znajdziesz wykręt, wytłumaczenie, żeby tylko nie przepadł twój zysk.

Dzisiejsza Ewangelia przynosi obraz przepasanych bioder i zapalonych pochodni, które są znakiem oczekiwania. Można to odnieść do naszego życia duchowego, które też  jest czuwaniem, oczekiwaniem i nadzieją. Jezus odrzuca  taki styl życia, który można określić jako senny, roztargniony, nijaki, zgaszony, pełen niezadowolenia i rozczarowania. 

W jaki sposób czuwać?

1. Powinna towarzyszyć nam mentalność ludzi w podróży, bo nasze życie – to właśnie podróż do nieba.

2. Powinniśmy być świadomi niebezpieczeństw podróży. W czasach Jezusa podróżowanie było wielkim trudem i było niebezpieczne. Dziś może być nawet przyjemne. Ale w podróży życiowej jest wiele zasadzek, w które możemy wpaść. Przyjemności, stanowiska, kariera, pieniądz… To wszystko kusi i może odciągać  od właściwego kierunku naszej podróży.

3. Czuwanie oznacza życie teraźniejszością. Ważna jest przeszłość, pamięć,  ale  i przyszłość, cel naszej podróży.  Najważniejsza jednak jest teraźniejszość.                                                                              
Czy obraz czuwających sług jest mi bliski? 
Czy cechuje mnie mentalność pielgrzyma, człowieka w podróży?
Czy żyję teraźniejszością, czy raczej przeszłością (przyszłością)?



      





 ORATIO -  MÓDL SIĘ  

  


Ty, Panie, jesteś światłem, które oświeca moją drogę!
Często odczuwam samotność.
Często czuję się zagubiony na szlakach tego świata.
Zalej mnie, Panie, światłem Twego Słowa. 
Często czuję się słaby i niepewny wobec różnych propozycji, jakie docierają do mnie.
Często czuję się kuszony, a nawet zwabiony przez złudne obietnice, całkiem przeciwne Tobie. Napełnij mnie, Panie, mocą Twojej obietnicy.
Ty, Panie, jesteś dawcą wszelkiego dobra!
Często świat pozwala mi kosztować dóbr, które odrywają mnie od Twojego stołu. Często uświadamiam sobie, że ulegam pokusie «ziemskich pokarmów», które zaspokajają moje podniebienie, ale nie są strawą dla mojego życia. życia.
Pozwól mi, Panie, kosztować Twoich dóbr, choć dobrem największym jesteś Ty sam.  Ty, Panie, jesteś moim błogosławieństwem!









CONTEMPLATIO - ACTIO - ŻYJ SŁOWEM                             



Każdego dnia w tym tygodniu swoją pracę rozpocznij od krótkiego wezwania, np. Chcę Ci Panie dziś służyć moim... (pisaniem na komputerze, pielęgnacją chorych, wymienianiem kół w samochodzie, gotowaniem, sprzątaniem, itd.).

- codziennie rano przeczytaj werset; 
 „ Nie bój się (…) gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo”

- nie odkładaj rozmowy, spotkania z Bogiem na jutro. Módl się teraz, przy tej pracy którą wykonujesz. Taka modlitwa  staje się czuwaniem i drogą.


                                                                materiały zebrała i opracowała: Helena Czekalska



Źródło    





Lectio divina na każdy dzień 15  Niedziele okresu zwykłego rok C  Wydawnictwo Sióstr Loretanek


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz