Ofiarowanie Pańskie - Święto Matki Bożej Gromnicznej

O f i a r o w a n i e   P a ń s k i e
2 lutego

Święto Matki Bożej Gromnicznej

(Łk 2, 22-40) 

A kiedy upłynął określony przez Mojżeszowe Prawo czas ich oczyszczenia, przyprowadzili Go do Jerozolimy, ażeby ofiarować Go Panu zgodnie z tym, co jest napisane w Prawie Pańskim: "Każdy pierworodny potomek męski zostanie uznany za poświęconego Panu", oraz żeby dać ofiarę zgodnie z wypowiedzią Prawa Pańskiego: "Jedną parę turkawek lub dwa młode gołąbki". Żył wtedy w Jeruzalem pewien człowiek imieniem Symeon. Człowiek ten był sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał Pociechy Izraela. Duch Święty był nad nim. Duch Święty objawił mu, że nie umrze, zanim nie zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za sprawą Ducha przyszedł wtedy na teren świątyni. Kiedy rodzice wnieśli Dzieciątko Jezus, aby uczynić z nim zgodnie ze zwyczajem nakazanym przez Prawo, on wziął je w swoje objęcia i zaczął błogosławić Boga, mówiąc: "Teraz, o Panie, pozwalasz już odejść swojemu słudze w pokoju, według Twojego słowa, bo moje oczy zobaczyły Twoje Zbawienie, które postawiłeś gotowe przed oczami wszystkich ludów: Światło dla oświecenia narodów, Chwałę Twojego ludu, Izraela!" Jego ojciec i matka dziwili się tym słowom o Nim. A Symeon zaczął ich błogosławić. Do Maryi, Jego matki, powiedział: "Oto Ten stanął na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, a także jako znak wywołujący sprzeciw, aby na jaw wyszły ukryte myśli wielu serc. A twoją duszę przeszyje miecz". Była tam też prorokini Anna, córka Fanuela, z pokolenia Asera. Posunęła się już w latach. Kiedyś, od swojego panieństwa, żyła ze swoim mężem przez siedem lat. Potem, aż do osiemdziesiątego czwartego roku, była wdową. Nie odstępowała od świątyni, lecz każdego dnia i każdej nocy służyła Bogu poszcząc i modląc się. Ona również o tej właśnie godzinie przyszła i wysławiała Boga. Mówiła o tym [Dzieciątku] wszystkim oczekującym wyzwolenia Jeruzalem. Kiedy zrobili wszystko, co jest według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swojego miasta Nazaretu. A Dziecko rosło i napełniając się mądrością nabierało siły. Łaska Boga była nad Nim.

·        W niedzielę 2 lutego 2014r. obchodzić będziemy w kościele katolickim święto Ofiarowania Pańskiego zwane w Polsce świętem Matki Bożej Gromnicznej, a dawniej świętem Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny. To przepiękne święto, ubogacone symboliką światła,  jest jednym z najstarszych.

     Obchodzone było już w IV w. w Jerozolimie, a ponad tysiąc lat temu, w X w. w Rzymie – w tym dniu odbywały się procesje z zapalonymi świecami.

·        W Księdze Wyjścia czytamy, że na pamiątkę ocalenia synów Izraela z rąk śmierci (kiedy za czasów Mojżesza w Egipcie Bóg wygubił wszystkich pierworodnych synów faraona i jego poddanych), każdy pierworodny potomek u Żydów był uważany – zgodnie z Prawem – za własność Boga.

·        Dlatego 40-go dnia  po urodzeniu należało syna zanieść do świątyni w Jerozolimie, złożyć go w ręce kapłana, a następnie wykupić.

     Zapłatą było 5 syklów srebra - równało się to zarobkowi 5 dni pracy.

     I dlatego obchodzimy święto Ofiarowania Pańskiego 2 lutego, co   

     wypada  40 dni po Bożym Narodzeniu.

·        Z obrzędem religijnym ofiarowania i wykupu pierworodnego syna łączyła się druga ceremonia: "oczyszczenia" matki dziecka. Z tej okazji zobowiązana była ona złożyć ofiarę z baranka, a jeśli jej na to nie pozwalał statut materialny, to przynajmniej ofiarę z dwóch synogarlic lub gołębi. Fakt, że Maryja i Józef złożyli w ofierze parę synogarlic, świadczy, że byli bardzo ubodzy.

·        W dalszej części Ewangelii czytamy o starcu Symeonie i o prorokini Annie. Piękne postacie: obydwoje w podeszłym wieku, bardzo pobożni, codziennie uczestniczyli w modlitwach w Świątyni. 
W nagrodę za to tylko oni ujrzeli Zbawiciela, a starzec Symeon miał nawet szczęście trzymać Jezusa w swoich rękach.

·        Wówczas pod natchnieniem Ducha świętego wypowiada o 
Bożej Dziecinie szereg proroctw:

     -  będzie Ono światłem, które oświeci wszystkie narody,

     -  jednak nie wszyscy to światło przyjmą, będą bowiem tacy,      

        którzy nim pogardzą,

     -  z tego powodu wycierpi wiele także jego Matka.

·        Starzec Symeon wziął w objęcia Dzieciątko i wypowiedział piękne słowa:

    «Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,  któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela»

·        Święto Ofiarowania – Syn Boży ofiarowuje się światu, jest On darem Boga, który tego daru udziela  ;

     - zarówno narodom pogańskim "Światło na  oświecenie pogan"

     - jak i Swemu wybranemu ludowi – Izraelowi  
"I chwałę ludu Twego Izraela" aby doprowadzić ich do zbawienia.

     Jezus symbolizowany jest przez świecę – gromnicę wnoszoną 

     przez wiernych do kościoła. On jest światłością świata,
   On broni przed najbardziej przebiegłymi i niespodziewanymi

     („jak grom z jasnego  nieba”) atakami  złego ducha.

     Kościół daje nam we wszystkich ważniejszych momentach   

     naszego życia świece do ręki:

      - w chwili chrztu świętego mówiąc 
   „Przyjmij światło  Chrystusa”            

      - w dniu I Komunii Świętej każe ją nieść własnymi rękami;

      - stawia ją w domu w czasie niebezpieczeństwa na znak, że

       „światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła” 
 - kładziemy wreszcie świecę w gasnące dłonie w chwili naszego    

        przejścia do domu Ojca;

      - kiedy natomiast zamkną się nasze oczy, Kościół modli się 
   słowami: „Światłość wiekuista niechaj mu świeci”.

·        2 lutego święci się w kościołach świece. Blask ich płomieni rozprasza mrok nocy, ale jest niczym wobec tej jasności, którą przyniósł na świat Jezus Chrystus:

    „Ja jestem światłością świata .Kto idzie za Mną nie będzie chodził w ciemności,  lecz będzie miał światło życia”  (Ew. wg św. Jana 8,12)

·        W 1997 r. Jan Paweł II w Święto  Ofiarowania ustanowił Światowy Dzień Życia Konsekrowanego, stwarzając okazję do głębszej refleksji całego Kościoła nad darem życia poświęconego Bogu.

·        Na marginesie, zwróćmy uwagę, komu na kartach Ewangelii w pierwszej kolejności objawione jest Dzieciątko Jezus ? :

 -  pierwsi byli ubodzy pasterze, którym Anioł zwiastuje Wielką   

    Nowinę i oni idą Mu się pokłonić,

      -  potem pobożni starcy Symeon i Anna,

      -  następnie magowie - królowie ze wschodu.

     Można powiedzieć inaczej, że Jezus objawił się najpierw ludziom czystego serca: prostym, ubogim, wyczekującym i poszukującym Boga. To oni rozpoznali w malutkim Jezusie wyczekiwanego            

                       Mesjasza – prawdziwego Boga.

gdy literki za małe wejdź na stronę ;

http://photos.nasza-klasa.pl/26905151/761/main/25890beea9.jpeg