Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

15 sierpnia

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

O Maryjo, w Niebo uniesiona,
Nad anielskie chóry wywyższona!
Pan uwielbił duszę Twą i ciało,
Wziął do Nieba i ozdobił chwałą

Dogmat o Wniebowzięciu ogłoszony został przez papieża Piusa XII  w dniu 

1 listopada 1950 roku bullą Munificentissimus Deus. 

Wśród próśb o ogłoszenie dogmatu był także list polskich biskupów z 1936 roku. Papież, ogłaszając dogmat, zamknął długi okres wyjaśniania i dojrzewania prawdy o ostatecznym uwielbieniu Matki Odkupiciela. Prawdą objawioną jest, że: Niepokalana Boża Rodzicielka, zawsze Dziewica Maryja po zakończeniu biegu życia ziemskiego została z ciałem i duszą wzięta do niebieskiej chwały.

Jeżeli Bóg mógł  dwóch pobożnych mężów Henocha i Eliasza zachować 

od śmierci i zabrać prosto do Nieba, czyż nie jest logiczne, że tym bardziej zrobiłby to dla Tej, którą wybrał na Matkę Swego Syna? Dla Tej, która nie splamiła swej duszy żadnym grzechem?

Już w V wieku obchodzono Zaśnięcie Najświętszej Maryi Panny w Palestynie 

i w Syrii. Święto to jest najstarszym świętem Maryjnym. Nie ma zgodności, 

co do miejsca, w którym nastąpiło Wniebowzięcie. Jedni uważają, że było to 

w Jerozolimie, inni, że w Efezie. Różne też były i są nazwy tej uroczystości: Przejście, Zaśnięcie, Odpocznienie. W połowie VII stulecia Zaśnięcie obchodzono także w Rzymie, a w VIII wieku święto to zostało upowszechnione. 

Z tą Maryjną uroczystością związana jest starożytna tradycja liturgiczna, oddająca hołd Maryi wraz z poświęceniem na Jej cześć leczniczych ziół. 

Od IX wieku w uroczystość Wniebowzięcia poświęca się zioła, kwiaty, 

kłosy zbóż i owoce.

W polskiej pobożności i tradycji ludowej uroczystość Wniebowzięcia zwana jest Świętem Matki Boskiej Zielnej. 

WNIEBOWZIĘCIE - A gdzie "TO" jest w Biblii ?

Trudne zadanie, ponieważ w Biblii nigdzie nie jest napisane, że Maryja została wzięta, wraz ze swym ciałem, do nieba.  Nam to przekazała Tradycja Kościoła.

Skoro więc nie ma wersetu mówiącego wprost, że Jezus zabrał swą Matkę z ciałem i duszą do Nieba, zobaczmy te wersety, które pokazują, że wniebowzięcie wcale nie jest aż tak unikalnym wydarzeniem, jak niektórym by się mogło wydawać.

Wiemy z całą pewnością, że co najmniej dwie osoby zostały zabrane do Nieba z ciałem i duszą; są to  Henoch i Eliasz:

Żył więc Henoch w przyjaźni z Bogiem, a następnie znikł, 

bo zabrał go Bóg. (Rdz 5,24)

Henoch podobał się Panu i został przeniesiony jako przykład nawrócenia dla pokoleń. (Syr 44, 16)

Nie było drugiego spośród stworzonych na ziemi jak Henoch, 

on bowiem z ziemi został uniesiony. (Syr 49, 14)

Przez wiarę Henoch został przeniesiony, aby nie oglądał śmierci. 

I nie znaleziono go, ponieważ Bóg go zabrał. Przed zabraniem bowiem otrzymał świadectwo, iż podobał się Bogu. (Hbr 11, 5)

Podczas gdy oni szli i rozmawiali, oto zjawił się wóz ognisty wraz z rumakami ognistymi i rozdzielił obydwóch: a Eliasz wśród wichru wstąpił do niebios. (2 Krl 2, 11)

Eliasz w nagrodę za swoją wielką gorliwość o Prawo 

został zabrany do nieba. (1 Mch 2, 58)

Jakże wsławiony jesteś, Eliaszu, przez swoje cuda i któż się może pochwalić, że tobie jest równy? […]  Ty, który zostałeś wzięty w skłębionym płomieniu, na wozie, o koniach ognistych. (Syr 48, 4, 9)