Apostołowie Piotr i Paweł

Apostołowie Piotr i Paweł

są filarami, na których Chrystus zbudował Kościół.

Piotr jest „Opoką” i pierwszym wśród uczniów.

Paweł, choć nie należał do grona Dwunastu, to jednak został wybrany przez Pana, aby zanieść Ewangelię poganom.

Piotr – mimo ludzkiej słabości – przez całe życie, aż do męczeńskiej śmierci, potwierdzał wyznanie złożone pod Cezareą Filipową:

„Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”.

Paweł, świadom łaski, jakiej doświadczył

od zmartwychwstałego Pana,

pragnął, aby przez niego

„dopełniło się głoszenie Ewangelii

i żeby wszystkie narody je posłyszały”.

Dziękujemy dzisiaj Bogu za tych

Bożych  „szaleńców”,

którzy bez wahania oddali życie za Chrystusa

i dzięki którym także my w Niego wierzymy.

Poznając Boga, poznasz siebie

Mt 16, 13-19

Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów:

"Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?"  A oni odpowiedzieli: "Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków". Jezus zapytał ich: "A wy za kogo Mnie uważacie?" Odpowiedział Szymon Piotr: "Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego". Na to Jezus mu rzekł: "Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr - Opoka, i na tej opoce zbuduję  mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie".

Rozważanie do Ewangelii

Piotr dowiedział się kim jest po tym,

jak w Jezusie rozpoznał Mesjasza,

Syna Bożego.

Poznanie Jezusa prowadzi do poznania siebie.

Może to dziwne, ale tak właśnie jest.

Kto nie pozna Boga,

będzie miał problem z własną tożsamością.

A problemy z własną tożsamością

prowadzą do wielu życiowych błędów.

Bóg Ojciec każdemu chce objawić swego Syna.

Musimy Mu jednak dać ku temu szansę.

Piotr dał ją - długo patrzył na Jezusa

i uważnie przysłuchiwał się Jego nauczaniu.

 

C e z a r e a    F i l i p o w a  -   Świątynia bożka Pana

 

Dlaczego Jezus zabrał uczni do Cezarei Filipowej?

Właśnie. Dlaczego? Po co otrzymaliśmy taką informację?

Cezarea Filipowa jest daleko od Jerozolimy. Jakieś 200 km na północ w linii prostej.Od Galilei, która także leży na północ, od Jerozolimy ciągle jest tam około 60 kilometrów.

Na dodatek taka wyprawa jest w „złą stronę”. Nie ma, pozornie, żadnego dobrego powodu, żeby Żyd wybierał się w taką podróż. Nie tylko bowiem w pogańskim terytorium trudno było zachować wszystkie przepisy prawa, jakich musieli przestrzegać Żydzi, ale dodatkowo jeszcze samo miasto Cezarea Filipowa było miejscem kultu bożka Pana.

Samo miasto rozbudował tetrarcha Herod Filip i nazwał je Cezareą na cześć cesarza Augusta Oktawiana. Tradycyjnie nazywało się ono Paneas od bożka Pana, który miał tam 14 miejsc kultu.

Świątynia bożka Pana stoi na olbrzymiej skale, mającej kilkadziesiąt metrów szerokości i kilkanaście wysokości.

Ma także szczelinę, która uważana była za bramę piekielną, nie mającą dna. Wypływa z niej rzeka Jordan. Jest to największe, najobfitsze źródło tej życiodajnej rzeki.

Jedną z form kultu bożka Pana było wrzucanie dzieci do tej szczeliny. Gdy z wodą nie wypłynęła krew, wierzono, że bożek przyjął ofiarę. Współczesnym Jezusa musiało się wydawać, że taka świątynia będzie stała wiecznie. Taki fundament wydawał się nie do ruszenia.

Właśnie do tej skały Jezus przywiódł swych apostołów i zapytał ich, za kogo go uważają. Piotr odpowiedział, że za Syna Bożego i otrzymał w zamian niesamowitą, niewiarygodną obietnicę.